Fed podnosi stopy procentowe – wrzesień 2022

Trzeci raz z rzędu Federalny Komitet Otwartego Rynku
zdecydował się na 75-punktową podwyżkę stóp procentowych. W rezultacie po raz
pierwszy od 2008 roku stopa funduszy federalnych przekroczyła 3%.

Przedział stopy funduszy federalnych został dziś podniesiony o 75 pb., do poziomu 3,00-3,25 %
– oznajmił w komunikacie Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC). Taka decyzja
była zgodna z oczekiwaniami rynku, gdzie jednak spekulowano także o podwyżce o
100 pb. Ekonomiści
spodziewali się podwyżki o 75 pb. Wrześniowa decyzja zapadła jednogłośnie.

Jest to najszybsze tempo zacieśniania
polityki monetarnej od 41 lat. FOMC
podniósł stopy także o 75 pb. zarówno na posiedzeniu w lipcu oraz w czerwcu
po tym, jak w maju dokonał podwyżki o 50 pb. (była
to wtedy pierwsza 50-punktowa podwyżka od 22 lat). W poprzednich dwóch
cyklach zacieśniania polityki monetarnej (w latach 2004-06 i 2015-18) stopy
były podnoszone tylko po 25 pb. Po dzisiejszej podwyżce przedział stopy
funduszy federalnych przewyższył już maksimum cyklu z lat 2015-18. Wtedy
dochodzenie z zera do 2,25-2,50% zajęło Rezerwie Federalnej aż dwa lata. Teraz
wystarczyły cztery miesiące.

– Komitet zdecydował się podnieść przedział stopy funduszy
federalnych do 3,00-3,25% i oczekuje, że dalsze podwyżki będą właściwe.
Dodatkowo Komitet będzie kontynuował redukcję swojego portfela obligacji
skarbowych i hipotecznych. Komitet jest silnie
zdeterminowany, aby przywrócić inflację do 2-procentowego celu –
czytamy we wrześniowym komunikacie FOMC. Podobna fraza pojawiła się także w lipcu
i czerwcu.

Co więcej, członkowie Komitetu zwiększyli swój apetyt na
podwyżki stóp procentowych na kolejnych posiedzeniach. Wrześniowa projekcja
(tzw. fedokropki) zakłada, że do końca roku większość członków FOMC gotowa jest
podnieść stopę funduszy federalnych do 4,4%. To aż o 100 pb. więcej niż
zakładano w czerwcu. Ma przyszły rok przewidziana jest już tylko jedna, skromna
podwyżka – do 4,6%. Na rok 2024 zakładane są już obniżki stopy funduszy federalnych
(do 3,9%).

Pogorszeniu uległy też projekcje makroekonomiczne członków
Komitetu. Mediana wrześniowych prognoz zakłada, że bazowa inflacja PCE wyniesie
w tym roku 4,5% (względem 4,3% oczekiwanych w czerwcu) oraz 3,1% rok później
(poprzednio: 2,7%) i 2,3% w roku 2024. Oznacza to, że w całym horyzoncie projekcji nie jest oczekiwany powrót inflacji
bazowej PCE do 2-procentowego celu. W dół poszły za to prognozy dla wzrostu
PKB: z 1,7% do 0,2% w tym roku oraz z 1,7% do 1,2% w 2023 r. W zasadzie oznacza to oczekiwanie
stagflacji.

Spóźniony jak bankier centralny

Do gwałtownych, 75-puntowych podwyżek kosztów kredytu
kierownictwo Fedu zmusiła najwyższa od ponad 40 lat inflacja CPI. Według oficjalnych
danych rządowych ceny
koszyka dóbr konsumpcyjnych w sierpniu rosły w tempie aż 8,3%, a więc przeszło
4-krotnie szybciej od 2-procentowego celu inflacyjnego. W czerwcu inflacja CPI w Stanach Zjednoczonych sięgnęła 9,1% i była najwyższa od 1981 roku.

Kierownictwo Rezerwy Federalnej mocno spóźniło się z rozpoczęciem
normalizacji polityki pieniężnej po dwóch latach utrzymywania zerowych stóp
procentowych i „drukowania” pieniądza w ramach programu skupu obligacji (QE). W
efekcie stopa procentowa wciąż jest znacząco niższa od zrealizowanej inflacji. Nigdy
w historii różnica między inflacją CPI a stopą funduszy federalnych nie była
tak wysoka jak w 2022 roku.

Rynek terminowy wycenia, że do końca roku Fed podniesie
przedział stopy funduszy federalnych w rejon 4,00-4,50% – wynika z danych
FedWatch Tool. Zatem w cenach są już zawarte podwyżki o przynajmniej 100
pb. łącznie na listopadowym i grudniowym posiedzeniu FOMC. Wiosną koszt kredytu
w Fedzie ma według rynku osiągnąć szczyt na poziomie 4,50-4,75% – czyli
najwyższym od września 2007 roku.

Kolejne posiedzenie FOMC zaplanowane jest dopiero na 1-2 listopada.

Jastrzębi jak Jerome Powell

– Ja i moi koledzy jesteśmy silnie zdeterminowani, aby
sprowadzić inflację do 2-procentowego celu (…) Stabilność cen stanowi
odpowiedzialność Rezerwy Federalnej i stanowi fundament dla naszej gospodarki.
Bez niej gospodarka nie pracuje dla nikogo – tak swoją konferencję prasową rozpoczął przewodniczący Fedu Jerome Powell.

– Inflacja pozostaje powyżej 2-procentowego celu. W ciągu
ostatnich 12 miesięcy do lipca ceny z wyłączeniem żywności i nergii wzrosły o
6%. (…) Presja cenowa pozostaje ewidentna  wśród wielu kategorii dóbr i usług. (…) Im dłużej
będzie trwał obecny atak inflacji, tym większa będzie szansa, że umocnią się
wyższe oczekiwania inflacyjne – dodał Powell.

– Przywrócenie stabilności cen będzie wymagało utrzymania
restrykcyjnej polityki monetarnej przez pewien czas. Historyczne doświadczenia ostrzegają
przed przedwczesnym poluzowaniem polityki (…) Podejmujemy silne, gwałtowne
środki, aby ograniczyć popyt tak, aby był lepiej zgrany z podażą. Obniżenie
inflacji zapewne wymaga dłuższego okresu wzrostu niższego od potencjału, co
zapewne będzie skutkować pogorszeniem kondycji rynku pracy – nie pozostawiał
złudzeń szef Fedu.

Bardzo podobnych sformułowań przewodniczący Powell użył w
sierpniu, podczas
swojej słynnej antyinflacyjnej mowy w Jackson Hole.  – Moja wiadomość nie zmieniła się od czasu
Jackson Hole – dodał Jerome Powell, kolejny raz podkreślając determinację FOMC
w zwalczaniu inflacji. – Jeszcze nie jesteśmy na tym poziomie, na którym
chcielibyśmy zostać przez pewien czas. Dzisiaj osiągnęliśmy bardzo niski poziom
restrykcyjności. W ocenie mojej oraz Komitetu przed nami jest jeszcze daleka
droga – tak Powell odpowiedział na pytanie o miejsce, w którym zatrzyma
podwyżki stóp procentowych.

– Zawsze rozumieliśmy, że przywrócenie stabilności cen
będzie oznaczało skromny wzrost bezrobocia. „Miękkie lądowanie” gospodarki
będzie wielkim wyzwaniem. Nikt nie wie, czy ten proces doprowadzi do recesji, a
jeśli tak, to jak silna ta recesja będzie – ostrzegał przewodniczący Rezerwy Federalnej.

Źródło: